វាអាចជាការពិបាកក្នុងការមើលអ្នកដែលយើងខ្វល់ខ្វាយមានអាយុកាន់តែច្រើន ជាពិសេសនៅពេលដែលអាយុនាំឲ្យមានជំងឺ ឬការធ្លាក់ចុះខាងសមត្ថភាពផ្លូវចិត្ត ។ ជាអកុសល ជំងឺទូទៅមួយដែលមនុស្សចាស់ជាច្រើនប្រឈមមុខ គឺជំងឺវង្វេង ។ ដោយសារតែជំងឺវង្វេងគឺជាជំងឺដែលចេះតែវិវឌ្ឍន៍ទៅមុខ នោះស្ថានភាពរបស់បុគ្គលដែលមានជំងឺនេះតែងតែមានការផ្លាស់ប្តូរជានិច្ច ។ ការផ្លាស់ប្តូរជាបន្តបន្ទាប់នេះអាចធ្វើឲ្យមានការពិបាកក្នុងការដឹងថាត្រូវនិយាយអ្វី ឬប្រាស្រ័យទាក់ទងយ៉ាងដូចម្តេចជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក ។ ប្រសិនបើអ្នកកំពុងស្វែងរកការណែនាំមួយចំនួន នេះគឺជាគន្លឹះដែលមានប្រយោជន៍មួយចំនួនអំពីរបៀបនិយាយជាមួយនរណាម្នាក់ដែលមានជំងឺវង្វេង ។
បច្ចេកទេសទំនាក់ទំនងដែលត្រូវប្រើនៅពេលនិយាយជាមួយនរណាម្នាក់ដែលមានជំងឺវង្វេង
តម្រូវការរបស់មនុស្សម្នាក់ៗដែលមានជំងឺវង្វេងគឺខុសៗគ្នា ហើយវានឹងអាស្រ័យទៅលើអ្នកក្នុងការប្រើការវិនិច្ឆ័យដ៏ល្អបំផុតរបស់អ្នក ហើយវាយតម្លៃអ្វីដែលត្រូវការសម្រាប់ស្ថានភាពពិសេសរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក ។
សូមចងចាំថាជំងឺវង្វេងគឺជាជំងឺដែលមិនអាចប៉ាន់ស្មានបាន ហើយដំណាក់កាលនៃរោគសញ្ញាជំងឺវង្វេងអាចកើតឡើងដោយគ្មានមូលហេតុពិតប្រាកដឡើយ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មានរឿងខ្លះដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីចៀសវាងការបង្កឲ្យរោគសញ្ញាកើតឡើង ។ ចៀសវាងការដាក់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកនៅក្នុងបរិយាកាសដែលគាត់មិនស្គាល់ ឬលើសលប់ ហើយធ្វើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ ឬភាពច្របូកច្របល់ដែលពួកគាត់អាចជួបប្រទះ ។
នៅពេលដែលអ្នកសន្ទនាជាមួយគាត់ នេះគឺជាអ្វីទូទៅមួយចំនួនដែលគួរធ្វើ និងមិនគួរធ្វើដែលអាចជួយបាន ។
រឿងដែលត្រូវចងចាំ
- រៀបគម្រោងពេលវេលាសមស្របមួយដើម្បីទៅលេងគាត់ ។ ព្យាយាមកុំប្រញាប់ប្រញាល់ ឬមានអារម្មណ៍តានតឹង បរិយាកាសធូរស្រាលនឹងជួយឲ្យការសន្ទនាកាន់តែរលូន ។ វាមិនអីទេប្រសិនបើអ្វីៗដំណើរការទៅក្នុងល្បឿនយឺតជាងអ្វីដែលអ្នកធ្លាប់មានពីមុន ។
- ប្រកាន់ខ្ជាប់នូវឥរិយាបថយកចិត្តទុកដាក់ និងវិជ្ជមាន ។ ការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកអាចពិបាកនៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ដែលអ្នកខ្វល់ខ្វាយមានជំងឺវង្វេង ប៉ុន្តែនេះគឺជាពេលវេលាដែលទាមទារឲ្យមានការគាំទ្ររបស់អ្នកច្រើនជាងពេលណាៗទាំងអស់ ។
- អង្គុយ ឬឈរជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកនៅត្រឹមកម្រិតភ្នែក ឬទាបជាងនេះ ។ ព្យាយាមកុំឈរខ្ពស់ជាងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកឡើយ ព្រោះវាអាចជាធ្វើឲ្យគាត់ភ័យ ។ ផ្ទុយទៅវិញ អង្គុយជាមួយពួកគាត់នៅត្រឹមកម្រិតភ្នែករបស់ពួកគាត់ ឬទាបជាងនេះដើម្បីបង្កើតបរិយាកាសមួយដែលមានភាពស្មើគ្នា និងធូរស្រាល ។ រក្សាទំនាក់ទំនងតាមរយៈកែវភ្នែក ។
- បង្កើតបរិយាកាសប្រកបដោយផាសុកភាពសម្រាប់ការសន្ទនា ។ ដកចេញនូវការរំខានណាមួយ ដូចជាទូរទស្សន៍ តន្ត្រី ឬការជូនដំណឹងតាមទូរសព្ទជាដើម ។ ការរំខានទាំងឡាយនឹងធ្វើឲ្យបរិយាកាសធ្លាក់ចុះសម្រាប់អ្នកទាំងពីរ និងធ្វើឲ្យមានការពិបាកជាពិសេសសម្រាប់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកក្នុងការផ្តោតលើការសន្ទនា ។
- សូមមានភាពអត់ធ្មត់ និងទុកពេលវេលាឲ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកដើម្បីឆ្លើយតប ។ មនុស្សដែលមានជំងឺវង្វេងអាចត្រូវការពេលយូរបន្តិចដើម្បីឆ្លើយតប សូមព្យាយាមកុំបញ្ចប់ប្រយោគរបស់ពួកគាត់ជំនួសពួកគាត់ ឬនិយាយកាត់អ្វីដែលពួកគាត់កំពុងនិយាយឡើយ ។
- សូមអនុវត្តការស្ដាប់យ៉ាងសកម្ម ។ រក្សាទំនាក់ទំនងតាមរយៈកែវភ្នែក និយាយសាឡើងវិញទៅកាន់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកនូវអ្វីដែលបាននិយាយ និងប្រើភាសាកាយវិការដើម្បីបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកចំពោះអ្វីដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកកំពុងនិយាយ ។
- សូមនិយាយប្រយោគខ្លីៗ ច្បាស់ៗ ។ ការនិយាយពីប្រធានបទច្រើនពេកក្នុងពេលតែមួយអាចធ្វើឲ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកមានអារម្មណ៍សន្ធប់ ឬច្របូកច្របល់ ។ ព្យាយាមផ្តោតលើប្រធានបទមួយក្នុងមួយពេល ។
អ្វីដែលត្រូវចៀសវាង
- សូមកុំប្រកែក ឬធ្វើផ្ទុយពីអ្វីដែលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកកំពុងនិយាយ ទោះបីជាអ្នកដឹងថាវាមិនត្រឹមត្រូវក៏ដោយ ។ ការចងចាំមិនត្រឹមត្រូវ ការស្រមើស្រមៃ ការភាន់ច្រឡំ និងសូម្បីតែការផ្លាស់ប្តូរពេលវេលា—ការធ្វើសកម្មភាពដូចជាពួកគាត់កំពុងរស់នៅក្នុងជីវិតអតីតកាលរបស់ពួកគាត់—មិនមែនជារឿងចម្លែកសម្រាប់អ្នកដែលមានជំងឺវង្វេងនោះទេ ។ ការព្យាយាមកែតម្រូវពួកគាត់អាចនាំឲ្យមានទុក្ខលំបាក និងភាពច្របូកច្របល់កាន់តែច្រើន ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្តូរទិសដៅនៃការសន្ទនា ។
- សូមកុំធ្វើដូចពួកគាត់ជាកូនក្មេង ឬដូចជាចេះជាងពួកគាត់ ។ នេះមានន័យថា ការចាត់ទុកបុគ្គលនេះដូចជាក្មេងតូចដែលមិនយល់អ្វីសោះ ឬធ្វើខ្លួនគ្រាន់បើជាង ឬបណ្ដុះបង្អាប់ពួកគាត់ ។ មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកអាចយល់ច្រើនជាងអ្នកគិត ហើយការសន្មតមិនត្រឹមត្រូវនឹងនាំឲ្យមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ។
- សូមកុំនិយាយជំនួសមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកឡើយ ជាពិសេសនៅពេលនិយាយអំពីតម្រូវការខាងវេជ្ជសាស្រ្ត ។ អនុញ្ញាតឲ្យពួកគាត់មានសេចក្តីថ្លៃថ្នូរក្នុងការបញ្ចេញអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួន សំណួរ និងកង្វល់របស់ពួកគាត់ ។
- សូមកុំនិយាយដោយសំឡេងខ្លាំងៗ លុះត្រាតែមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកមានបញ្ហាក្នុងការស្តាប់ ។ សំឡេងខ្លាំងៗ មិនតែងតែមានន័យថាច្បាស់ជាងនោះទេ ហើយការស្រែកមិនធ្វើឲ្យអ្នកយល់កាន់តែច្រើននោះទេ—តាមពិតវាផ្ទុយទៅវិញទេ ! ជាការពិតណាស់ ប្រសិនបើបុគ្គលដែលអ្នកកំពុងនិយាយរកមានការលំបាកក្នុងការស្តាប់ វាមិនអីទេក្នុងការដំឡើងសំឡេងបន្តិច ។
- សូមកុំសួរមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក ថាតើពួកគាត់ចងចាំអ្វីមួយឬទេ ។ ការសួរ ឬការទទូចឲ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ចងចាំព្រឹត្តិការណ៍ពីអតីតកាល អាចបណ្តាលឲ្យមានភាពច្របូកច្របល់ និងទុក្ខព្រួយ ។
- សូមកុំនិយាយកាត់ ឬលូកមាត់ ។ ការធ្វើដូច្នេះអាចបណ្តាលឲ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកបាត់បង់ការគិតរបស់គាត់ អាចបោះបង់ចោលការសន្ទនាទាំងស្រុងផងដែរ ។ សូមកុំខ្លាចភាពស្ងៀមស្ងាត់ ការអត់ធ្មត់របស់អ្នកនឹងត្រូវបានថ្លែងអំណរគុណ ។
- សូមកុំភ្លេចថាពួកគាត់នៅក្នុងបន្ទប់ដែរ ។ នៅក្នុងការជួបជុំជាក្រុម អ្នកដែលមានជំងឺវង្វេងអាចមានការលំបាកក្នុងការតាមទាន់ការសន្ទនាលឿនៗជាច្រើនដែលនៅជុំវិញខ្លួនពួកគាត់ ។ សូមខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីរួមបញ្ចូលមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកទៅក្នុងការសន្ទនា និងលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យចូលរួមជាមួយអ្នកដទៃ ។
សំណួរ និងជំងឺវង្វេង
សំណួរគឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃការប្រាស្រ័យទាក់ទង ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ ការសួរសំណួរច្រើនពេកអាចមានភាពលើសលប់ចំពោះមនុស្សម្នាក់ដែលមានជំងឺវង្វេងបាន ។ អ្នកប្រហែលជាត្រូវសួរសំណួរពីរបីនៅអំឡុងពេលទៅលេងគាត់ច្រើនដង ជំនួសឲ្យការព្យាយាមសួរសំណួរច្រើនពេកក្នុងពេលតែម្តង ។
ប្រសិនបើអ្នកត្រូវសួរសំណួរមួយ សូមព្យាយាមធ្វើវាឲ្យសាមញ្ញ និងចៀសវាងការសួរសំណួរដែលទាមទារឲ្យរំឭកការចងចាំឡើងវិញ ។ មានរឿងជាច្រើនដែលនឹងអាស្រ័យលើស្ថានភាព និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក ។ សំណួរទូលំទូលាយអាចប្រសើរជាងសម្រាប់ស្ថានភាពមួយចំនួន ហើយសំណួរជាក់លាក់នឹងប្រសើរជាងសម្រាប់ស្ថានភាពផ្សេងទៀត ។ គន្លឹះដែលត្រូវចងចាំ គឺត្រូវធ្វើឲ្យការសន្ទនាមានភាពតានតឹងតិចបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបានសម្រាប់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក និងចៀសវាងការបង្ខំឲ្យចងចាំ ឬទាក់ទាញការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើការពិតដែលថាពួកគាត់មិនអាចចងចាំអ្វីមួយបាន ។
នៅពេលសួរសំណួរដែលទាក់ទងនឹងបច្ចុប្បន្នកាល សូមព្យាយាមចៀសវាងសំណួរបើក ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមសួរសំណួរដែលអាចឆ្លើយបានដោយ « បាទ ឬចាស » ឬ « អត់ទេ » ។ ឧទាហរណ៍ ជំនួសឲ្យការសួរថា « តើអ្នកចង់ញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់នៅពេលណា ? »—ឧទាហរណ៍—សូមព្យាយាមនិយាយថា « តើអ្នកចង់ញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់ឥឡូវនេះទេ ? »
យុទ្ធសាស្រ្តមួយទៀតគឺផ្តល់ជម្រើសជាក់លាក់ ។ ជំងឺវង្វេងមួយចំនួនធ្វើឲ្យមនុស្សពិបាកក្នុងការចងចាំពាក្យទាក់ទងនឹងរបស់របរទាំងឡាយ ដូច្នេះការផ្តល់ឲ្យពួកគាត់នូវជម្រើសជាក់លាក់ជួយពួកគាត់ពីការខកចិត្តក្នុងការមិនអាចស្វែងរកពាក្យដែលពួកគាត់ចង់ប្រើបាន ។ ឧទាហរណ៍ សូមប្រើសំណួរដូចជា « តើអ្នកចង់បានសាឡាត់ ឬសាំងវិចសម្រាប់អាហារថ្ងៃត្រង់ ? » ឬ « តើអ្នកចង់បើកបង្អួច ឬបិទបង្អួច ? »
របៀបសួរសំណួរដល់នរណាម្នាក់ដែលមានជំងឺវង្វេងអំពីពង្សប្រវត្តិ
ប្រសិនបើអ្នកមានសំណួរអំពីពង្សប្រវត្តិសម្រាប់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក សូមចៀសវាងការសម្ភាស ឬការសួរចម្លើយ ។ សូមចងចាំថា សំណួរត្រង់ៗអាចធ្វើឲ្យនរណាម្នាក់ដែលមានជំងឺវង្វេងមានកង្វល់ ពីព្រោះមនុស្សមួយចំនួនដែលមានជំងឺវង្វេងដឹងថាពួកគាត់មិនអាចចងចាំបាន ហើយពួកគាត់នឹងពិបាកចិត្ត ។ សូមកុំសង្កត់ធ្ងន់លើព័ត៌មានលម្អិត ហើយសូមកុំរំពឹងថាការសន្ទនានោះនឹងតាមលំដាប់លំដោយត្រឹមត្រូវឡើយ ។ ជាញឹកញាប់ការពិតដ៏លម្អិតអំពីជីវិតរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកអាចត្រូវបានរកឃើញចេញពីប្រភពផ្សេងទៀត—សមាជិកគ្រួសារផ្សេងទៀត កំណត់ត្រាផ្លូវការ សៀវភៅកំណត់ហេតុ ឬសូម្បីតែមកពីប្រភពដូចជាការកាត់ព័ត៌មានចេញពីកាសែតជាដើម ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមផ្តោតលើអារម្មណ៍របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក និងកម្រងអនុស្សាវរីយ៍ដែលពួកគាត់ស្រឡាញ់ពេញចិត្ត ។
សូមព្យាយាមចៀសវាងការសួរពួកគាត់ដោយត្រង់ៗអំពីអនុស្សាវរីយ៍មួយ ។ ចែកចាយកម្រងអនុស្សាវរីយ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដើម្បីចាប់ផ្តើមការសន្ទនា និងអញ្ជើញមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកឲ្យចែកចាយប្រសិនបើពួកគាត់មានអារម្មណ៍ស្រណុកចិត្តក្នុងការចែកចាយ ។ ឧទាហរណ៍ ជំនួសឲ្យការសួរថា « តើអ្នកនៅចាំពីព្យុះព្រិលដែលយើងបានមានក្នុងអំឡុងបុណ្យណូអែលក្នុងឆ្នាំ២០១៤ដែរឬទេ ? » អ្នកអាចនិយាយថា « ខ្ញុំចាំពីបុណ្យណូអែលនៅពេលដែលយើងបានមានព្រិលយ៉ាងច្រើន និងបានលេងហ្គេមក្តារពេញមួយយប់—វាជាពេលវេលាដ៏ល្អណាស់ ! »
ប្រសិនបើអ្នកចង់សួរសំណួរ សូមសួរសំណួរដែលទូលំទូលាយជំនួសឲ្យការសួរអំពីព្រឹត្តិការណ៍ ឬសាច់រឿងជាក់លាក់ ។ វាជាការប្រសើរជាងក្នុងការសួរថា « តើអ្នកមានការចងចាំដែលចូលចិត្តពីកុមារភាពរបស់អ្នកដែរឬទេ ? » ជាជាងសួរថា « តើម្តាយរបស់អ្នកមានឈ្មោះអ្វី ? »
នេះគឺជាប្រធានបទមួយចំនួនដែលអ្នកប្រហែលជាចង់សាកល្បងស្វែងយល់អំពី ៖
- កម្រងអនុស្សាវរីយ៍ដែលចូលចិត្តអំពីសមាជិកគ្រួសារផ្សេងទៀត ដូចជាឪពុកម្តាយ បងប្អូន ឬកូនជាដើម
- ចំណង់ចំណូលចិត្ត និងចំណាប់អារម្មណ៍នានា
- សៀវភៅ ភាពយន្ត ឬកម្មវិធីទូរទស្សន៍ដែលចូលចិត្ត
- កម្រងអនុស្សាវរីយ៍ពីកុមារភាពដែលចូលចិត្ត
- បញ្ហាប្រឈមមុខ និងការតស៊ូក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់
- ថ្ងៃឈប់សម្រាក គ្រួសារ ឬប្រពៃណីសាសនានានា
- ប្រវត្តិការងារ ឬអាជីព
- ការអប់រំ
- ប្រវត្តិយោធា
- សមិទ្ធិផលដែលមានមោទនភាពបំផុត
- មេរៀនសំខាន់បំផុតដែលពួកគាត់បានរៀនក្នុងជីវិត
យកចិត្តទុកដាក់ទៅលើអារម្មណ៍របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក នៅពេលដែលអ្នកទាំងពីររំឭកពីរឿងទាំងនោះ ។ ផ្តល់ពេលវេលាឲ្យពួកគាត់ឲ្យបានច្រើនតាមដែលពួកគាត់ចង់បាន ឬត្រូវការដើម្បីនិយាយ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើអ្នកអាចដឹងថាពួកគាត់កំពុងអស់កម្លាំង ឬហត់នឿយ សូមកុំបង្ខំពួកគាត់អី ។ ផ្លាស់ប្តូរប្រធានបទ ឬបញ្ចប់ការសួរសុខទុក្ខ ដើម្បីពួកគាត់អាចសម្រាក ។
វាអាចមើលទៅដូចជាគួរឲ្យខ្លាច ប៉ុន្តែកិច្ចការនោះមានតម្លៃ ។ ការកត់ត្រាពង្សប្រវត្តិរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់អាចមានអត្ថប្រយោជន៍សម្រាប់អ្នកទាំងពីរ ។ ជាការពិតណាស់ ការសិក្សាក្នុងឆ្នាំ២០១៨ បានបង្ហាញថាសៀវភៅអនុស្សាវរីយ៍ ឬសៀវភៅដំណើរឿងជីវិតមានអត្ថប្រយោជន៍ជាច្រើនសម្រាប់អ្នកដែលមានជំងឺវង្វេង រួមទាំងការធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនូវអារម្មណ៍ គុណភាពនៃជីវិត ការប្រាស្រ័យទាក់ទង និងការចងចាំពីជីវប្រវត្តិ ។
របៀបដើម្បីជួយអ្នកដែលមានជំងឺវង្វេងឲ្យកត់ត្រានូវកម្រងអនុស្សាវរីយ៍របស់ពួកគាត់
ជាមួយនឹងការរៀបចំបន្តិចបន្តួច អ្នកអាចធានាថាការសន្ទនាអំពីពង្សប្រវត្តិរបស់អ្នកជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកមានប្រសិទ្ធភាព មានភាពស្អាងឡើង ហើយសំខាន់បំផុតត្រូវបានរក្សាទុក ។ នេះគឺជាគន្លឹះចំនួនបួនដើម្បីជួយអ្នកឲ្យចាប់ផ្តើម ។
- ប្រើបច្ចេកវិទ្យាទំនើបដើម្បីកត់ត្រាអ្វីដែលពួកគាត់និយាយ ដូចជាឧបករណ៍សរសេរ ទូរសព្ទរបស់អ្នក ឬឧបករណ៍ថតវីដេអូជាដើម ។ ការថតនេះនឹងរក្សាទុកនូវការចងចាំសម្រាប់អ្នកទាំងពីរ ។ សូមពិចារណាដាក់បញ្ចូលអ្វីដែលអ្នកថតទៅក្នុង កម្រងអនុស្សាវរីយ៍របស់ FamilySearch ដើម្បីធានាថាវាមិនបាត់បង់ ។
- ប្រើជំនួយចក្ខុដូចជារូបភាព ឬវីដេអូ ដើម្បីជួយបង្កើនការចងចាំ និងដឹកនាំការសន្ទនា ។ និយាយអំពីរូបភាពជាមួយគ្នា ។ ចៀសវាងសំណួរដូចជា « តើអ្នកស្គាល់បុគ្គលនេះថាជានរណាទេ ? » ព្រោះវាអាចបណ្តាលឲ្យមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកមានកង្វល់ ឬច្របូកច្របល់ប្រសិនបើពួកគាត់មិនអាចចងចាំបាន ។ ផ្ទុយទៅវិញ រំឭកនូវអនុស្សាវរីយ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកអំពីព្រឹត្តិការណ៍នៅក្នុងរូបភាព ឬបញ្ចេញមតិលើអ្វីដែលអ្នកឃើញនៅក្នុងរូបថត ។ ជំនួយសំឡងមានដូចជាតន្ត្រីនៅក្នុងភាពយុវវ័យរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក ក៏អាចមានប្រយោជន៍ស្រដៀងគ្នាផងដែរ ។
- ទទួលស្គាល់ថាការចងចាំមួយចំនួនប្រហែលជាមិនត្រឹមត្រូវទេ ។ ដូចដែលបានរៀបរាប់ពីមុន ការមានការចងចាំមិនត្រឹមត្រូវ—ឬដែលច្របូកច្រប់ដែលត្រូវបានគេទទួលស្គាល់តាមផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត—គឺជារោគសញ្ញាដែលស្គាល់ថាជាជំងឺវង្វេង ។ ប្រសិនបើអ្នកមានសំណួរអំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃការចងចាំរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកពីព្រឹត្តិការណ៍មួយ សូមព្យាយាមស្វែងរកដំណើររឿងបន្ទាប់បន្សំមួយដើម្បីធ្វើការប្រៀបធៀបវា ។
សូមរក្សាទុកកម្រងអនុស្សាវរីយ៍របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកនៅលើគេហទំព័រ FamilySearch.org
នៅពេលអ្នករុករកការប្រមូលកម្រងអនុស្សាវរីយ៍របស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក សូមពិចារណារក្សាទុកវានៅលើ កម្រងអនុស្សាវរីយ៍របស់ FamilySearch ជាមួយនឹងគណនី FamilySearch ដែលឥតគិតថ្លៃ ។ ការកត់ត្រា និងការដាក់បញ្ចូលកម្រងអនុស្សាវរីយ៍នៅពេលឥឡូវនេះនឹងមិនត្រឹមតែផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក អ្នកថែទាំ និងគ្រួសាររបស់អ្នកតាមវិធីរាប់មិនអស់ប៉ុណ្ណោះនោះទេ ប៉ុន្តែវានឹងរក្សាទុកនូវកម្រងអនុស្សាវរីយ៍ និងកេរដំណែលរបស់ពួកគាត់សម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយផងដែរ ។
អត្ថបទដែលទាក់ទង
នៅ កម្មវិធីស្រាវជ្រាវក្រុមគ្រួសារ យើងយកចិត្តទុកដាក់លើការភ្ជាប់អ្នកទៅនឹងគ្រួសាររបស់អ្នក ហើយយើងផ្ដល់ជូននូវបទពិសោធន៍រុករកដ៏រីករាយ ព្រមទាំងសេវាកម្មពង្សប្រវត្តិដោយឥតគិតថ្លៃ ។ ហេតុអ្វី ? ព្រោះយើងឲ្យតម្លៃដល់ក្រុមគ្រួសារ ហើយជឿថា ការភ្ជាប់មនុស្សជាច្រើនជំនាន់អាចធ្វើឲ្យជីវិតរបស់យើងបានកាន់តែប្រសើរឡើងនាពេលឥឡូវនេះ និងជារៀងរហូតតទៅ ។ យើងគឺជាអង្គការដែលមិនស្វែងរកប្រាក់កម្រៃ ដោយទទួលបានការឧបត្ថម្ភពីសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ដើម្បីរៀនបន្ថែមទៀតអំពីជំនឿរបស់យើង សូមចុចត្រង់នេះ ។
