‘Erfgoedverhalen tot leven brengen’ is het thema van Kevin Mitchells leven. Dat is letterlijk zijn levenstaak – en het is nogal een taak om te volbrengen. Het is echter een gezinstaak, dus hij heeft hulp bij het uitvoeren van zijn visie. Hij en zijn vrouw en twee zoons (van hun acht kinderen in totaal) werken samen om door middel van films verhalen tot leven te brengen, waardoor ze een levend erfgoed maken van hen die zijn heengegaan.
Geïnspireerd door familieverhalen
Kevin Mitchell is altijd al door de verhalen van zijn voorouders geïnspireerd. Hij spreekt over zijn voorouder John Pack, die in zijn eigen huis de University of Deseret (nu de University of Utah) is begonnen, en over zijn overgrootvader, die steenhouwer was voor de Nauvootempel (Illinois) van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Hij vertelt ook over inspiratie van zijn eigen opa Elmo Pack, die het hoofd van de Olympus Junior High School in Salt Lake City (Utah, VS) was, en hoe hij familiehistorische vignetten voor zijn nakomelingen schreef.
Kevin zegt dat ‘we allemaal een film in ons hebben die we kunnen vertellen’, wat een boeiend concept is. Ieder van ons heeft – ongeacht leeftijd of achtergrond – ‘een film in ons’. Maar hoe vertellen we dat verhaal?
Mitchells filmcarrière
Kevin Mitchell lijkt altijd interesse in films maken te hebben gehad. Hij studeerde televisiejournalistiek aan de Brigham Young University en sindsdien documenteert hij geschiedenis. Zijn inspanningen hebben hem over de hele wereld gevoerd, en hij is door de jaren heen betrokken geweest bij enkele unieke en opwindende projecten, waaronder een documentaire over de legendarische BYU-footballcoach LaVell Edwards.
Kevin Mitchells tv-serie Legacy West
Een van die projecten was de documentaireserie Legacy West uit 1997, over de huifkarrenkonvooien in het westen. De tv-serie volgde een huifkarrenkonvooi dat de route, de dagelijkse routine en de verhalen naspeelde van veel pioniers die van 1846 tot aan de komst van de spoorweg in 1869 de Amerikaanse vlakten overstaken.
Kevin Mitchell reisde in zijn eigen camper (een moderne huifkar) mee en documenteerde elke stap van het huifkarrenkonvooi. Hij leidde een makkelijkere versie van het pioniersleven en documenteerde alle aspecten ervan. Hij zag de moeilijkheden, tegenslagen en problemen waarmee de pioniers waarschijnlijk te maken kregen. Maar hij kende en voelde ook de spanning en opwinding van de reis – elke dag van de 111 dagen durende reis. Ze filmden van elke week van de reis een aflevering, zoals die zich in werkelijkheid voordeed. Elke aflevering werd de week erop uitgezonden.
Kevin en zijn team volgden de oorspronkelijke route van de pioniers van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen en speelden verschillende scènes na die lang geleden echt hebben plaatsgevonden, en legden die met de camera vast. Kevin zegt dat de mensen die de tocht naspeelden, net als de echte pioniers een gemeenschapsgevoel ontwikkelden waarmee ze elkaar ondersteunden. We denken vaak dat de oorspronkelijke pionierstocht vol trauma en moeilijkheden was, maar het was bovenal ‘een groot avontuur’, zegt Mitchell. Na zijn reis met het huifkarrenkonvooi in 1997, zond Mitchell 70 afleveringen van zijn tv-serie Legacy West uit – dat is nog eens erfgoedverhalen tot leven brengen!
‘Charlie’s Christmas’ maken en hermaken
Kevin Mitchell is vaak op het juiste moment op de juiste plek geweest. Hij heeft spraakmakende verhalen verfilmd, maar hij is ook dol op minder bekende verhalen – erfgoedverhalen van kleine families en personen die een stil leven hebben geleid en zijn overleden zonder dat veel mensen hen hadden opgemerkt. Dat geldt ook voor het verhaal van ‘Charlie’s Christmas’.
Kevin Mitchell hoorde voor het eerst over Charlie toen hij een artikel uit 1983 in de Deseret News met de titel ‘Christmas I Remember Best’ las, waarin Charlies kerstverhaal van bijna 100 jaar geleden werd verteld. ‘Charlie’ heette officieel Charles Floyd Flood, geboren op 20 juli 1917 in Omaha (Nebraska). Charlie was iemand die gewoon elke dag zijn leven leefde en zijn best deed. Hij was niet beroemd, maar hij was bij meerdere generaties van zijn familie geliefd. Charlie was het kind van Charles Albert Flood en Selma Alida Falk, die beiden doof waren, en verdriet en narigheden waren hem niet vreemd. Zijn vader overleed toen Charlie nog jong was, waardoor zijn moeder alleen achterbleef en de eindjes aan elkaar moest knopen in een tijd dat de crisisjaren Amerika in een wurggreep hielden.
Charlies hartverwarmende verhaal gaat over de moeilijkheden van het gezin en over een plaatselijke winkelier die stilletjes zijn deel deed door ervoor te zorgen dat het noodlijdende gezin elk jaar een kerstboom kreeg. En hoewel de winkelier niet het hele verhaal van Charlie kende, figureerde hij er wel in door Charlie met Kerstmis aan een boom voor het gezin te helpen.
In 1984 maakte Kevin Mitchell een video over dit verhaal en in december 2021 maakte hij met zijn team van KINtv.com een nieuwe versie. (De onderstaande YouTube-video is in het Engels, maar u kunt die met vertaalde ondertiteling bekijken.)
Ze werkten hard aan de authenticiteit van de video door onderzoek te doen naar de oorspronkelijke omstandigheden, de kleding van toen en andere details. Ze behielden de stem van de originele Charlie die het verhaal vertelde, en verfilmden het verhaal opnieuw met een achterkleinzoon in de rol van Charlie.
Of de wereld deze video zal zien of niet, maakt niet uit. Charlies familie zal hem zich altijd herinneren omdat zijn erfgoed tot leven werd gebracht.
Uw eigen erfgoedverhalen tot leven brengen
Kevin Mitchell vindt dat alle families video’s van hun verleden kunnen maken, maar hij komt veel mensen tegen die vinden dat zo’n activiteit voor het bejaardentehuis bestemd is. ‘Dat is gewoon niet waar!’ zegt hij. ‘Familieverhalen vertellen en video’s maken moet een familieaangelegenheid zijn.’ En met de huidige technologie zullen jonge mensen waarschijnlijk meer weten dan hun oudere familieleden wat het maken van films betreft.
‘Het hoeft geen epische film te worden’, zegt Mitchell. We kunnen – en hoeven – niet allemaal een Steven Spielberg te zijn om een zelfgemaakte film tot leven te brengen. (Hoewel Spielberg zelf begonnen is met amateurfilms maken met de camera van zijn vader op een scoutinguitje.)
Mitchell, die onlangs de videoproductiewedstrijd op RootsTech heeft gewonnen, heeft enkele tips voor toekomstige prijswinnende filmmakers (in ieder geval in de ogen van hun familie). In overeenstemming met zijn filosofie dat ‘we allemaal een film in ons hebben’, stelt hij het volgende plan voor om erfgoedverhalen voor uw eigen familie tot leven te brengen:
- Zoek een familieverhaal om na te spelen. Het kan zo eenvoudig zijn als opa die praat over ‘de goeie ouwe tijd’ met zijn kleinkinderen en de jongelui laat weten dat opa ook eens jong is geweest.
- Onderzoek en verifieer het verhaal. Vind de datums en feiten achter het verhaal. Interview oudere familieleden die er misschien bij waren toen dit verhaal plaatsvond of die de feiten wellicht kennen. (Probeer de mondeling doorgegeven verhalen van de echte feiten te scheiden.)
- Schrijf een vertelling en maak een storyboard voor het verhaal. Dit kan door op te schrijven hoe het verhaal naverteld kan worden, het verhaal in een storyboard te schetsen en dan scènes voor de film uit te kiezen. Zo kunt u een voorstelling van het verhaal krijgen voordat u met filmen begint.
- Probeer uw familieleden de oorspronkelijke scène voor te laten stellen: waar het was, wie er was, hoe het gebeurde, wat er werd gezegd en wanneer het gebeurde. Is de oorspronkelijke locatie van het verhaal er nog? Hoe ziet die er nu uit? Zoek kleding die bij het verhaal past en ga zo mogelijk naar de plek waar het oorspronkelijk plaatsvond.
- Laat familieleden de rollen in de film spelen. Zoek een rechtstreekse voorouder uit om de hoofdrol te spelen of het verhaal te vertellen, en gebruik andere familieleden voor de bijrollen.
- Film het nagespeelde verhaal. Oefen de scène een aantal keer, maar vergeet niet om plezier te hebben. Geniet van deze tijd samen, en laat de acteurs zich in de geest en het verhaal van hun voorouders inleven.
- Zoek wanneer de film klaar is een manier om de video aan andere familieleden te laten zien. Dat kan bij een familiereünie of familiebijeenkomst, of online via een link.
Het klinkt vrij eenvoudig en dat kan het ook zijn. Mitchell heeft nu zijn eigen studio (Mitchell Productions in Orem [Utah]) waar hij professionele video’s maakt, maar uw familiefilms hoeven niet professioneel te zijn. Hij zegt dat hij vaak filmregisseurs in opleiding van nabijgelegen universiteiten vraagt om zijn films te regisseren. Deze studenten moeten vaak een video maken voor hun schoolopdrachten en zijn vaak op zoek naar een video die ze kunnen regisseren. Hij huurt zelf vaklui in voor het geluid en de belichting, maar hij benadrukt dat dit niet nodig is met de hedendaagse technologie. ‘Zelfs een goede camera op een mobiele telefoon is al goed’, zegt hij.
En zodra de film af is, zegt hij, ‘deel deze dan met familieleden’. Een goede plek om erfgoedverhalen te delen, is op FamilySearch.org met FamilySearch Herinneringen. FamilySearch heeft momenteel niet de mogelijkheid om video’s in Herinneringen te plaatsen, maar verhalen en foto’s kunnen daar voor toekomstige generaties geplaatst worden.
Onthoud dat, zoals Mitchell zegt, ‘we allemaal een film in ons hebben die we kunnen vertellen’ en we allemaal kunnen helpen om ‘onze erfgoedverhalen tot leven te brengen’. Dat is onze uitdaging. Dus, waar gaat uw film over?
Noot van de auteur: Kevin en zijn vrouw gaan binnenkort op een nieuw avontuur. Ze hebben een zendingsoproep voor De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen in Finland aanvaard. Op zijn zending blijven hij en zijn vrouw video’s produceren.
