Enkele jaren geleden stuitte ik op een nogal moeilijk probleem in mijn stamboom. Ik had een heel gezin gevonden, maar ik kon aan de moederskant niet verder. Ik kon bepaalde belangrijke gegevens niet vinden. In die tijd had ik het erg druk en ik had geen tijd om urenlang door stapels microfilms te zoeken om de desbetreffende gegevens te vinden. Het eind van het liedje was dat ik dat deel van mijn stamboom liet voor wat het was en mij op een ander deel concentreerde. Ongeveer een laar later besloot ik nog eens naar die tak te kijken.
Na een paar minuten op FamilySearch in geïndexeerde akten te hebben gekeken, vond ik al snel een huwelijksakte waarop de meisjesnaam van de desbetreffende moeder en de namen van haar ouders voorkwamen. Ik wist niet wat ik zag. In de tijd dat ik mijn onderzoek had opgeschort, had iemand precies de akte geïndexeerd die ik nodig had! Ik was erg enthousiast! Ik was zo enthousiast dat ik helemaal vergat God te bedanken, wat ik gewoonlijk doe als ik nieuwe gegevens vind. Maar toen bedacht ik me dat God niet de enige was die ik diende te bedanken. Ik wilde opeens niets liever dan degene bedanken die de trouwakte had geïndexeerd, zodat ik die kon vinden! Maar hoe kwam ik erachter wie dat was? Dat zou niet lukken — alleen God wist het.
Ik wist wat mij te doen stond: ik bad tot God en vroeg Hem de persoon te zegenen die deze akte had geïndexeerd, wie dat dan ook mocht zijn. Ik voelde een stoot liefde voor de indexeerder. Maar toen besefte ik dat het niet alleen de indexeerder was geweest die deze akte mogelijk had gemaakt, maar ook de arbiter! Ook zijn er de mensen bij FamilySearch die de akten voor publicatie klaarmaken, en alle anderen die de akte hadden behandeld — van de cameraman die een foto van de akte had gemaakt tot en met de ambtenaar die de akte lang geleden had opgesteld, die met een pen de gegevens had opgeschreven die ik nu voor me had liggen. Niemand van die mensen kende mij of wist hoe ik heette, maar ze hebben allemaal iets gedaan wat heel veel voor mij betekende. De gevoelens van liefde en waardering voor iedereen die eraan mee had gewerkt, overstelpten mij. Ik vervolgde mijn gebed en bad dat de Heer al die personen zou zegenen voor wat zij hadden gedaan.
Ik doe dat nu steevast: als ik een akte vind waarmee ik een hiaat in een tak van mijn stamboom kan vullen, vraag ik God de indexeerder, de arbiter en alle anderen die de akte mogelijk hebben gemaakt te zegenen. Als u dus onder het indexeren of arbitreren een boost voelt, dan kan dat komen doordat er mensen voor u bidden en u danken voor het werk dat u doet. Misschien krijgt u wel zegeningen die niets met uw indexeringswerk te maken hebben — zegeningen voor uw gezin, zegeningen van veiligheid, zegeningen van gezondheid. Welke extra kracht u ook in uw leven ervaart vanwege uw indexeringswerk, bedenk dan dat er mensen zoals mij zijn die u waarderen, u toejuichen, u danken en voor u bidden.
Voed de vondst
Leer hoe u mensen zoals Jennifer kunt helpen belangrijke gegevens van hun familieverhaal te vinden.
