Maribel Medina is al meer dan tien jaar consulent familiegeschiedenis in haar wijk in San Diego (Californië, VS). Toen ze in haar roeping ontmoedigd raakte, gaf ze gehoor aan een ingeving om de bejaarde zusters in haar wijk de helpende hand te reiken. Zo ontdekte ze dat een-op-een met mensen werken de eenzamen opbeurt en anderen inspireert – zelfs een hele wijk.
Ingeving om op bejaarden te focussen
De wijk van Maribel was net met een andere gefuseerd en iedereen leek het te druk te hebben om aan genealogie te doen. Toen ze had nagedacht over wat ze kon doen om de wijkleden meer bij hun familiegeschiedenis te betrekken, kreeg Maribel sterk het gevoel dat ze de bejaarde leden van de wijk moest helpen. Velen van hen konden door hun beperkingen niet elke week naar de kerk gaan. Ze besloot eerst een paar oudere zusters te bezoeken. Ze wilde hen interviewen, ze helpen een FamilySearch-account aan te maken en ze met hun familiehistorisch onderzoek helpen.
Door de zusters enkele eenvoudige vragen te stellen, kwam er een stortvloed aan verhalen en gegevens los. Aanvankelijk was Maribel alleen op gegevens zoals namen, datums en plaatsen uit, maar ze luisterde geduldig naar de verhalen en nam die op. Het geheugen van de bejaarde zusters was verbazend goed. Ze herinnerden zich nog onder meer verjaardagen van broers, zussen, ouders, ooms, tantes en grootouders. Ook degenen die zich aanvankelijk geen details meer konden herinneren, hadden baat bij het praten over hun herinneringen. Enkele zusters belden haar later met extra informatie, omdat die eerste duik in hun herinneringen het een en ander naar boven had gebracht.
Moeilijkheden overwinnen
Toen de COVID-19-pandemie toesloeg, was Maribel net vooruitgang met deze leden en het vastleggen van hun familiegeschiedenis aan het boeken. Ondanks alle onzekerheid bleef ze hen helpen met het uitbreiden van hun stamboom. Zelfs als de bejaarden niet wisten hoe ze iets technisch moesten doen, zoals een pdf openen, dan konden ze op zijn minst bellen. Sommigen hadden thuis geen internet of computer, of konden niet goed lezen. Anderen konden dan hun scherm delen, foto’s maken enzovoort.
Maribel bleef op allerlei manieren contact houden met de bejaarde leden van haar wijk. Ze verzamelde informatie en deed dan eenvoudig onderzoek voor hen, zoals het opzoeken van geboorte- of huwelijksakten. Als de leden de documenten niet online konden bekijken, bracht ze die langs, of stuurde ze die per post, zodat ze zelf de gegevens in het document konden ontdekken.
Een diepe impact op personen en gezinnen
Maribel zegt: ‘Ik deed het onderzoek, maar zij ontdekten en vonden hun voorouders. En dat vonden ze geweldig.’ Deze leden waren zo enthousiast over hetgeen ze door de documenten leerden dat ze hun kinderen erover vertelden. Daardoor begonnen hun kinderen en kleinkinderen aan de gesprekken deel te nemen om meer over hun familiegeschiedenis te weten te komen.
Op anderen had het een nog persoonlijkere impact. Een zekere bejaarde zuster had vanwege haar familiegeschiedenis nooit onderzoek naar haar voorouders gedaan. Ze was buitenechtelijk geboren en haar vader had in die tijd een ander gezin met kinderen. Nadat ze enige tijd met Maribel had samengewerkt, besloot de zuster meer over haar ouders te vertellen. Maribel vond meer van de geschiedenis van haar vader en moeder voor haar. Deze zuster kreeg meer inzicht in de beslissingen die haar ouders hadden genomen, en dat bevorderde haar genezing. Ze vertelde Maribel dat ze dankbaar was dat zij ze weer in haar leven had gebracht. Ze besefte dat ze zichzelf niet de schuld van de beslissingen van haar ouders kon geven. Ze begon te geloven dat ze van oneindige waarde was en liet de schaamte los die ze jarenlang had meegezeuld.
Een jongere Guatemalteekse zuster in de wijk wilde ook aan familiegeschiedenis doen en begon met Maribel samen te werken. Ze ging met haar stamboom aan de slag, maar ze kon alleen de plaatsvervangende dopen verrichten. De andere verordeningen gaf ze aan leden van de wijk om mee naar de tempel te nemen. Bij het uitbreiden van haar stamboom vond ze de gegevens van haar overgrootmoeder. Ze wilde erg graag zelf alle verordeningen voor haar verrichten. Daarom zorgde ze ervoor dat ze een tempelaanbeveling waardig was. Gaandeweg kon ze ook aan haar man en kinderen worden verzegeld. Maribel vond het erg bijzonder om getuige van dit bekeringsproces te zijn dat uit familiegeschiedenis voortkwam.
Een-op-een helpen had impact op anderen
Een van de vrouwen die Maribel hielp, Catalina Gomez, woont in een bejaardentehuis. Catalina’s vrienden in het tehuis luisterden enthousiast mee met de telefoontjes en vroegen of ook zij hun verhaal mochten vertellen en hulp met familiegeschiedenis konden krijgen. Maribel zegt: ‘We verenigden niet alleen de families van deze leden, maar ook die van hun vrienden. Ze kwamen bijeen om verhalen te vertellen en van elkaar te leren. Het was prachtig!’
Toen een van de zusters die met Maribel samenwerkte, besefte dat ze in de tempel aan haar ouders verzegeld kon worden, wilden een aantal wijkleden dolgraag met haar mee naar de tempel gaan. En velen beseften dat ook zij aan hun ouders of andere familieleden verzegeld konden worden.
Bejaarde leden van de wijk begonnen in de kerk ook hun getuigenis te geven. Ze vertelden eenvoudige verhalen over hun voorouders en hoe ze zich door het familiehistorisch werk voelden. Dat inspireerde andere wijkleden om meer te weten te komen, waardoor niet alleen de oudere leden de wijkconsulenten familiegeschiedenis om hulp vroegen.
Door anderen te helpen, raakte Maribel zelfs in haar eigen familiehistorisch onderzoek onverwacht verder. Terwijl ze Sandra Corona hielp, ontdekte Maribel dat hun voorouders uit dezelfde Mexicaanse stad kwamen. Ze vond die informatie in een huwelijksakte voor haar eigen familielijn, waarin Sandra’s voorouders als getuigen optraden. Maribel en Sandra waren dolgelukkig. Maribel zegt: ‘De band tussen onze families overbrugde tijd, generaties, landen en zelfs religies. Ik trof [Sandra] in een ander land aan, met een andere taal, en met een andere godsdienst dan onze voorouders, maar de band [tussen onze families] is generaties lang intact gebleven. Wat is dat mooi!’
‘Die ene’ vinden en helpen
‘Ik besef dat veel leden weten dat genealogie in onze godsdienst en het heilsplan belangrijk is, maar niet de middelen hebben om er zelf aan te werken’, zegt Maribel. ‘Daarom besloot ik om contact met hen op te nemen, omdat ze de tijd hebben, graag verhalen vertellen en weten dat dit werk belangrijk is. […] Ik maak dit toegankelijk voor hen, zodat ze de zegeningen van dit werk kunnen ontvangen.’
Maribel zegt verder dat dit het evangelie in actie is. Om te kunnen dienen, moeten we ‘om ons heen kijken welke behoeften er zijn en wat we kunnen doen om die te lenigen’.
President Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘Wat heeft de Heiland ons een prachtig voorbeeld gegeven – dat we, als we allemaal één persoon in onze omgeving dienen, de liefde van Jezus Christus over de wereld kunnen verspreiden.’
Net zoals Maribel een manier vond om ‘die ene’ in haar wijk de helpende hand te reiken en te dienen, kunnen wij allemaal ‘die ene’ die zich eenzaam of verloren voelt de hand reiken. Eén voor één kunnen wij hen binnen onze mogelijkheden helpen om een nauwere band met hun familie te krijgen en zichzelf te vinden. Zo verspreiden we de liefde van Jezus Christus.
Bij FamilySearch vinden we het belangrijk dat u verbonden wordt met uw familie. We bieden u gratis leuke ontdekkingsactiviteiten en familiehistorische diensten. Waarom? Omdat we familiebanden koesteren, en geloven dat generaties met elkaar verbinden ons leven nu en voor altijd beter maakt. We zijn een organisatie zonder winstoogmerk van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Klik hier om meer over ons geloof te weten te komen.
