Banden smeden in het huis des Heren

Als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen word ik soms overweldigd door de hoge lat die ik mezelf opleg. Mijn actielijst wordt steeds langer en soms lijk ik het doel voorbij te schieten.

En maar al te vaak komt de tempel helemaal onderaan de lijst te staan. Ik vergeet vooruit te plannen, tijd vrij te maken, een oppas te regelen enzovoort. Het kan heel ontmoedigend voelen.

Maar tempelbezoek kan onze last juist verlichten in plaats van verzwaren. In het huis des Heren hebben we de kans om dichter tot Christus te komen en door Hem tot overleden familieleden. Die verbinding biedt gemoedsrust en troost.

‘In de tempel ontvangen we bescherming. […] We ervaren de reine liefde van Jezus Christus en onze hemelse Vader in grote overvloed! We voelen vrede en geestelijke geruststelling, in tegenstelling tot de turbulentie van de wereld.’

Russell M. Nelson, ‘De Heer Jezus Christus zal wederkomen’, Liahona, november 2024, 121

Eeuwige geschenken

‘Je verbondsrelatie met God en Jezus Christus is een relatie van liefde en vertrouwen waardoor je toegang hebt tot meer van hun genade – hun goddelijke hulp, gave van kracht en instaatstellende kracht.’

Bradley R. Wilcox, ‘O jongeren van het edele geboorterecht’, Liahona, november 2024, 95

Nikki Kelly

Mijn man werd lid van de kerk toen hij 19 jaar was en nog maar net aan de universiteit studeerde. Zijn beslissing om het geloof te omarmen werd door velen beïnvloed, maar voornamelijk door zijn oma, Stevie. Ze was niet van ons geloof, maar ze was het voorbeeld van een toegewijde, godvrezende vrouw. Door haar woorden en daden bracht Stevie mijn man waarden van liefde, veerkracht en vertrouwen in God bij.

Enkele jaren geleden had ik het voorrecht om tempelwerk voor haar te verrichten. Toen ik haar voorverordeningen deed, maakte ik iets heel bijzonders mee. Ik voelde haar aanwezigheid heel sterk – een overweldigend gevoel van haar vreugde en goedkeuring. In die periode had ik heel veel last van postnatale emoties, en worstelde ik met eenzaamheid en wanhoop. Maar tijdens die heilige verordening was het alsof ze zich vlak naast me bevond.

Haar aanwezigheid gaf me een intens vredig en geruststellend gevoel. Ze leek me te vertellen dat ik kracht kon vinden in de tempel, in mijn geloof en in mezelf. Die ervaring inspireerde me om vaker naar de tempel te gaan, ook op de moeilijkste dagen. Haar liefde en voorbeeld zijn eeuwige geschenken, die generaties overbruggen en ons sterken op onze geestelijke reis.

Je staat er niet alleen voor

‘Allen die in de tempel aanbidden [zullen] Gods macht hebben en […] engelen “[zullen] over hen waken”. Wat doet het met uw zelfvertrouwen om te weten dat u er […] niet alleen voor staat? Hoeveel moed put u uit het feit dat engelen u echt zullen helpen?’

Russell M. Nelson, ‘Verheug u in de gave van priesterschapssleutels’, Liahona, mei 2024, 121

Marco Gosewinkel

Ik gebruik FamilySearch al jaren om gegevens over mijn voorouders te ontdekken. Ik wist dat er een verband met de Kerk van Jezus Christus was. Maar ik was nooit geïnteresseerd in de kerk zelf of de leringen ervan.

Na een tijdje begon ik me af te vragen waarom leden van de Kerk van Jezus Christus naar hun voorouders zoeken. Ik vroeg me af of er in het Boek van Mormon iets over genealogie stond, dus bestelde ik er eentje online. De dag daarna namen de zendelingen contact met me op en we begonnen regelmatig af te spreken. Ik vond in het Boek van Mormon geen hulp voor mijn genealogie, maar wel waarheden en antwoorden.

Voor mijn doop sprak ik met de zendingspresident. Hij vroeg me waarom ik aan genealogie deed. Ik had geen antwoord op die vraag, maar hij wel: ‘Omdat je voorouders gevonden willen worden.’

Vier maanden later ging ik voor het eerst naar de Frankfurttempel en liet ik me ten behoeve van mijn vier overgrootvaders dopen. Ik was zenuwachtig omdat ik niet precies wist wat ik kon verwachten. 

Ik weet nog dat ik in de doopruimte zat en begon te bidden. Plotseling kreeg ik een warm gevoel in mijn hart en kon ik de Heilige Geest sterk voelen. Ik voelde dat mijn voorouders op dat moment bij me waren. Die ervaring zal ik nooit vergeten. 

Stephanie W.

Twintig jaar geleden werd ik in de tempel verzegeld. Omdat ik het enige lid in mijn familie was, voelde ik me nogal alleen toen ik de verzegelkamer binnenkwam. Niemand van mijn familie was bij me.

Ik had de maanden daarvoor besteed aan het vinden en klaarmaken van veel familienamen, zodat ik plaatsvervangend de tempelverordeningen voor hen kon verrichten. Op de dag van mijn verzegeling keek ik de kamer rond en voelde ik dat ze bij me waren. Ik kon ze niet zien, maar ik wist dat ze er waren. Ik kon hun blijdschap en liefde voor mij voelen.

Na onze verzegeling omhelsden en feliciteerden alle aanwezigen ons. Mijn schoonzus omhelsde me stevig en zei: ‘Ik voel ze hier ook! Ze houden heel veel van je.’ Zij was een tweede getuige voor me. De kracht van dat getuigenis is me altijd bijgebleven in mijn zoektocht naar mijn familie aan de andere kant.

Hechter worden in de tempel

‘Regelmatig in het huis des Heren dienen en ernaar streven om de heilige verbonden na te komen die we daar sluiten, zal zowel ons verlangen als ons vermogen vergroten om de nodige verandering van hart, macht, verstand en ziel door te maken en meer als onze Heiland te worden.’

Jorge M. Alvarado, ‘De gave van bekering van de Heer omarmen’, Liahona, november 2024, 69

R. Peterson

Elke keer als het vakantie is, denk ik aan de tempel. We hebben als gezin al jaren het doel om samen naar de tempel te gaan als we er even tussenuit kunnen. 

Voordat we deze traditie begonnen, moesten we altijd een afspraak maken bij onze dichtstbijzijnde tempel die maanden van tevoren al volgeboekt was. Als we eindelijk konden gaan, beseften we dat we dan net weg zouden zijn en die kans weer zouden missen.

In de stad die we bezochten was een tempel. Daar was het niet nodig om maanden van tevoren een afspraak te maken, dus namen mijn ouders me mee om daar tempeldopen te doen. Het jaar daarop deed mijn broer ook mee en het jaar daarna werd het een traditie.

Hoewel deze tempeluitjes in eerste instantie vooral handig waren, ontwikkelden we al snel oprechte liefde voor de tempel en onze voorouders. Als we als gezin ergens heengaan, zelfs tijdens een lang weekend, zoeken we de dichtstbijzijnde tempel op en maken we tijd vrij om erheen te gaan.

Misschien zagen we tempelbezoek eerst als één van de ‘verantwoordelijkheden’ die wegvielen tijdens onze vakanties, maar door de tempel prioriteit te geven, is ons gezin veranderd. Na elk uitje was er een merkbaar verschil in ons spreken en handelen. We waren vriendelijker voor elkaar, geduldiger en begripvoller. 

Vakanties doorbrengen met familieleden zorgt er niet automatisch voor dat je hechter met elkaar wordt. Tijd doorbrengen in de tempel met onze eeuwige familieleden – zowel levenden als overledenen – zorgt daar wel altijd voor. 

Namen vinden

Als je familienamen mee wilt nemen naar de tempel, maar niet weet hoe, dan heeft FamilySearch veel hulpmiddelen om makkelijk namen te vinden. Deze links kunnen daarbij helpen:

• Beschikbare verordeningen 
• Namen voorbereiden
• Jezelf voorbereiden 
• Tempelreservering aanmaken 
• In Stamboom voorouders vinden voor wie tempelwerk moet worden verricht