Hebt u weleens iemand stralend een voorouder aan Stamboom zien toevoegen? Hebt u weleens de kracht van iemands getuigenis van tempelwerk voor een dierbare aan de andere kant van de sluier gevoeld? Dit zijn dierbare ervaringen die voortkomen uit anderen ondersteuning bieden bij hun tempelwerk en familiegeschiedenis.
De meesten onder ons hebben echter waarschijnlijk het tegenovergestelde meegemaakt. We hoeven familiegeschiedenis maar te noemen of we zien gezichten betrekken of mensen snel de benen nemen.
Hoe kunnen we de kloof tussen deze ervaringen overbruggen? Hoe kunnen we desinteresse of zelfs weerstand bij anderen omzetten in enthousiasme en vreugde? Hier volgen vijf ideeën:
1. Bedenk dat familiegeschiedenis een geestelijk werk is.
Gebed is de sleutel. Vraag de Heer wie er klaar voor is om hulp van u aan te nemen. (In dat opzicht lijkt anderen helpen met hun familiegeschiedenis op het evangelie verkondigen.) U kunt ook bidden dat harten verzacht worden, zodat mensen met hun familiegeschiedenis aan de slag willen gaan.
De Geest speelt ook een belangrijke rol. Bid dat de Geest u mag leiden tijdens het opstellen van een persoonlijk lesplan en tijdens uw afspraken met de mensen die u helpt. Volg de Geest en moedig degenen die u helpt aan dit ook te doen. Wanneer onze focus op de Geest ligt, verdwijnen twijfels en angsten. We verlaten ons ook minder op onze eigen wijsheid. De Geest maakt het verschil uit bij familiegeschiedenis.
2. Maak de ervaring persoonlijk.
Stel u vóór uw afspraken met mensen op de hoogte van hun doelen. Ze zullen u wellicht verbazen! Stem uw lesplan op hun doelen af. Onderwijs mensen op hun niveau en op een manier die voor hen interessant is. Houd de lessen kort zodat het de mensen niet te veel wordt.
John, een ervaren Nederlandse genealogisch onderzoeker, stelde zorgvuldig een lesplan op voor zijn volgende afspraak met Jason. Hij vroeg een andere helper om haar input. Met haar nuttige feedback paste John zijn oorspronkelijke plan aan, waarin de focus voornamelijk op onderzoeksvaardigheden en vertalingen lag. Met zijn nieuwe plan wilde hij Jason kennis laten maken met de wereld waarin zijn voorouders opgroeiden. Er stonden ook verhalen in die Jason zouden helpen om zich met zijn voorouders verbonden te voelen.
John en Jason voelden beiden de Geest toen ze over Jasons familie spraken. De verhalen over zijn voorouders raakten Jason en hij kreeg een groter verlangen om hun tempelwerk te doen. Voor het einde van het bezoek had hij namen aan Stamboom toegevoegd en hun tempelkaartjes afgedrukt.
3. Richt u op ontdekkingservaringen.
Mensen voelen zich verbonden met hun voorouders wanneer ze iets nieuws ontdekken. Ze vinden hierdoor ook vreugde in het doen van het tempelwerk voor hun voorouders.
Jill was hoofd van een centrum voor familiegeschiedenis toen een lid van haar ring, broeder Westwood, contact met haar opnam. Hij had de ingeving gekregen om hulp te vragen bij het zoeken naar een naam voor een handkarrentocht. Tegelijkertijd wist hij niet zeker of Jill iets zou kunnen vinden, omdat zijn stamboom al compleet was ingevuld.
Voordat ze aan de slag ging, bad ze om naar iemand geleid te worden die naar de zegeningen van de tempel verlangde. Niet lang daarna werd ze naar een gezin geleid waarvan in Stamboom een kind ontbrak. Online vond ze de grafsteen van het ontbrekende kind, een meisje dat Winnie heette. Toen zocht ze de plaatselijke krant op en vond een prachtig herdenkingsgedicht, geschreven door de rouwende vader van Winnie.
Tijdens haar afspraak met broeder Westwood leidde ze hem door de ontdekkingservaring voor deze ontbrekende dochter, haar grafsteen en het gedicht. Broeder Westwood was diep ontroerd. Samen konden ze Winnie aan Stamboom toevoegen, zodat ze aan haar ouders verzegeld kon worden.
Broeder Westwood zei later over deze ontdekkingservaring: ‘Ik zal nooit de geest vergeten die ik voelde toen [Jill] me in de bibliotheek voor familiegeschiedenis liet zien hoe ze Winnie had gevonden en hoe ik een kaartje kon afdrukken, zodat ze aan haar ouders verzegeld kon worden. Toen we verschillende websites en bronnen bekeken, leerde ik mijn voorouders kennen en wendde mijn hart zich tot hen.’ (Zie de RootsTech-presentatie ‘Family at the Center: Making the FHC a Sacred Place’.)
4. Geef begeleiding, maar neem het niet over.
Wanneer we anderen met familiegeschiedenis helpen, willen we het soms te veel van hen overnemen. We voegen bijvoorbeeld zelf namen en bronnen aan Stamboom toe, in plaats van anderen te laten zien hoe ze dit zelf kunnen doen. Of we grijpen de muis en nemen we het van ze over als ze niet snel genoeg op de computer zijn.
Lola vroeg een consulent om hulp, die het vervolgens van haar overnam en alles voor haar deed. Hij sprong snel van het ene naar het andere scherm en ze wist niet wat hij deed of waarom hij iets deed. Later besefte ze dat ze niet had geleerd hoe ze zelf verder aan haar familiegeschiedenis kon werken.
We onderwijzen het meest doeltreffend als we anderen ervaring en zelfvertrouwen laten opbouwen, zodat ze hun eigen familienamen kunnen vinden. Dit vergt misschien soms tijd en geduld. Maar mensen zullen meer vreugde in familiegeschiedenis vinden als ze deelnemers en niet slechts toeschouwers zijn.
5. Benadruk beide helften van de zegening.
In een toespraak tijdens de algemene aprilconferentie van 2017 zei president Henry B. Eyring: ‘U volgt bijvoorbeeld de ingeving om uw familiegeschiedenis uit te zoeken. U stuit daarbij op een ver familielid met gelaatstrekken, belangstelling voor boeken of zangtalent waarin u zichzelf herkent. Dat kan allemaal heel interessant en zelfs leerzaam zijn. Maar als uw werk daar ophoudt, zult u merken dat er iets ontbreekt. Dat komt omdat voor de vergadering en vereniging van Gods gezin meer dan alleen warme gevoelens nodig zijn. Er dienen heilige verbonden te worden gesloten door middel van priesterschapsverordeningen.’ (‘Het gezin van God bijeen vergaderen’, Liahona, mei 2017, 21.)
Net zoals de doop niet volledig is zonder de bevestiging, is familiehistorisch werk niet volledig zonder tempelverordeningen. Wij en onze gezinsleden ondervinden de grootste vreugde door heilige tempelverbonden.
Wanneer mensen de vreugde van tempelwerk en familiegeschiedenis ondervinden, zal hun getuigenis worden versterkt. Ze zullen een groter verlangen krijgen om van tempelwerk en familiegeschiedenis een prioriteit te maken. Hierdoor vergaderen zij het gezin van God bijeen en ontvangen zij onuitsprekelijke zegeningen voor hun gezin en familie aan beide zijden van de sluier.
