ចូរយើងសិក្សាឲ្យស៊ីជម្រៅអំពីឱសថនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ។ ខណៈពេលដែលយើងអាចធ្លាប់ស្គាល់បច្ចេកទេសផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តទូទៅមួយចំនួន និងឱសថដែលបានរកឃើញក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ប្រវត្តិសាស្រ្តនៃការប្រើប្រាស់ឱសថមានរយៈពេលច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ។
ដូច្នេះចូរយើងត្រឡប់ទៅអតីតកាល ហើយងាកទៅរកវិធីសាស្រ្តព្យាបាលបែបបុរាណរបស់ពិភពលោកនេះវិញ ។ ពីទីនោះ យើងនឹងធ្វើតាមលំដាប់កាលប្បវត្តិនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ ហើយសិក្សាអំពីការកែលម្អ និងភាពជឿនលឿនដែលដឹកនាំទៅរកឱសថសម័យទំនើប ។
ឱសថបុរាណ
ដោយផ្អែកលើវត្ថុបុរាណ និងកំណាយសំណល់នៃមនុស្សជាតិ អ្នកជំនាញអាចធ្វើការសន្និដ្ឋានលើការអនុវត្តផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តមានលក្ខណៈបែបណា កាលពីឆ្នាំ៣,០០០ មុន គ.ស ។
តើមនុស្សប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាសុខភាពអ្វីខ្លះ ?
មេរោគ និងជំងឺនៅតែរីករាលដាលនៅក្នុងសម័យបុរាណ ។ មេរោគទាំងនេះភាគច្រើនទាក់ទងនឹងឆ្អឹង ។ នេះគឺជាបញ្ជីខ្លីមួយអំពីមេរោគមួយចំនួនដែលគេស្គាល់ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ៖
- Osteoarthritis ( ជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹង ) ៖ ប៉ះពាល់ចម្បងទាក់ទងទៅនឹងសន្លាក់ osteoarthritis ( ជំងឺរលាកសន្លាក់ឆ្អឹង ) គឺជាជំងឺសឹកឆ្អឹងខ្ចីទៅតាមអាយុកាល ។ ជំងឺនេះត្រូវបានគេគិតថាជាជម្ងឺទូទៅនៅក្នុងសម័យបុរេប្រវត្តិ មូលហេតុមកពីការលើកវត្ថុធ្ងន់ៗជាប្រចាំដោយមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងយុគសម័យនេះ ។
- Rickets ( ជំងឺឆ្អឹងចុះខ្សោយ ) ៖ ជំងឺនេះកើតឡើងចំពោះកុមារ ។ Rickets ( ជំងឺឆ្អឹងចុះខ្សោយ ) ឆ្អឹងចុះខ្សោយជាលទ្ធផលគឺដោយសារកង្វះវីតាមីន D ។
- Microfractures ( ជំងឺបាក់ឆ្អឹងតូចក្នុងជាលិកាឆ្អឹង ) ៖ ឆ្អឹងខ្លះៗបានរកឃើញថា បាក់ឆ្អឹងតូចក្នុងជាលិកាឆ្អឹងនៃឆ្អឹងខ្នង ដែលបណ្តាលមកពីការអូសលើកថ្ម និងវត្ថុធ្ងន់ៗផ្សេងទៀតជាប្រចាំ ។ Spondylolysis ( ជំងឺឆ្អឹងកង ) គឺជាវិធីមួយផ្សេងទៀតដើម្បីពិពណ៌នាអំពីការបាក់ឆ្អឹង ឬការចុះខ្សោយនៅក្នុងឆ្អឹងខ្នង ។ មនុស្សមួយចំនួននៅតែទទួលរងទុក្ខដោយសារជំងឺ spondylosis ( ជំងឺឆ្អឹងកង ) ក្នុងសម័យទំនើបនេះ ។
- ការឆ្លងមេរោគ ៖ ការមុតធម្មតា ស្នាមជាំ និងការបាក់ឆ្អឹងអាចឆ្លងមេរោគបានយ៉ាងងាយ ប្រសិនបើមិនត្រូវបានថែទាំឲ្យបានត្រឹមត្រូវនោះទេ ។ មុនពេលថ្នាំផ្សះ និងថ្នាំផ្សេងៗទៀតបានបង្កើត ឬរកឃើញ មនុស្សមានមធ្យោបាយតិចតួចប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការឆ្លងមេរោគ ដែលមានន័យថាពេលខ្លះរបួសក្លាយកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ និងរាលដាលកាន់តែលឿន ។
តើឱសថអ្វីដែលត្រូវបានយកមកប្រើ ?
ជំងឺ និងរបួសទាំងឡាយទំនងជាត្រូវបានព្យាបាលដោយរុក្ខជាតិ និងឱសថបុរាណជាចម្បង ។ មនុស្សពឹងផ្អែកលើអ្វីដែលផែនដីអាចផ្តល់ឲ្យ ។ ផ្អែកលើភស្តុតាងពីបុរាណមួយចំនួន មនុស្សត្រូវបានសន្និដ្ឋានថា បានប្រើឱសថដូចខាងក្រោមដើម្បីព្យាបាលរាងកាយ ៖
- ឱសថបុរាណមានដូចជា ផ្កាយ៉ារ៉ូ ( yarrow ) ផ្កាម៉ាឡូ ( mallow ) និងសំបកដើមវីលឡូ ( willow ) ត្រូវបានប្រើដើម្បីជួយទប់ឈាម ការសម្អាតរបួស និងបន្ថយការឈឺចាប់ ។
- ដី និងដីឥដ្ឋត្រូវបានប្រើដើម្បីព្យាបាលរបួស និងជួយថែទាំក្រោយការវះកាត់ ។
- ការវះកាត់មួយចំនួនត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងសម័យបុរាណ ! មានភស្តុតាងបង្ហាញថា ពេលខ្លះមនុស្សនឹងអនុវត្តនីតិវិធីមួយដែលហៅថាការខួងឆ្អឹង ។ នីតិវិធីនេះពាក់ព័ន្ធនឹងការខួងរន្ធចូលទៅក្នុងឆ្អឹងលលាដ៍ក្បាល ដោយសង្ឃឹមថានឹងបំបាត់ការឈឺក្បាល ឬជំងឺស្កន់ ។
ឱសថនៅជំនាន់ព្រះគម្ពីរប៊ីប
ចាប់ពីឆ្នាំ៣០០០ មុន គ.ស. ដល់ ឆ្នាំ៥០០ ក្រោយ គ.ស. នោះឱសថត្រូវបានអនុវត្តតាមវិធីផ្សេងៗនៅក្នុងផ្នែកផ្សេងៗគ្នានៃពិភពលោក ។ ចូរក្រឡេកមើលអរិយធម៌មួយចំនួនដ៏ល្បីល្បាញបំផុតនាយុគសម័យនេះ ។
ជនជាតិអេស៊ីព្ទពីបុរាណ
អត្ថបទផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តដំបូងបំផុតមួយចំនួនបានមកពីជនជាតិអេស៊ីព្ទ ។ មានសំណុំកំណត់ត្រា papyrus ( ក្រាំងប្របុស ) ជាច្រើន ដែលបានពិពណ៌នាអំពីការអនុវត្តផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តរបស់ពួកគេ ។ ជាពិសេសឯកសារមួយឈ្មោះហៅថា Ebers papyrus រួមមានវេជ្ជបញ្ជាជាង ៧០០ ច្បាប់ ។ វេជ្ជបញ្ជាទាំងនេះ គឺជាការបញ្ចូលគ្នានៃឱសថធម្មជាតិ និងមន្តអាគម ។ ជនជាតិអេស៊ីព្ទជំនាន់បុរាណជឿថា ឱសថ និងមន្តអាគមត្រូវដើរទន្ទឹមគ្នា ។
អត្ថបទផ្សេងទៀតបង្ហាញពីចំណេះដឹងអំពីជាលិកានៃដុំសាច់ និងបញ្ហាបន្តពូជរបស់ស្ត្រី ។ ជនជាតិអេស៊ីព្ទជំនាន់បុរាណក៏បានរុករកឃើញទាក់ទងនឹងកាយវិភាគសាស្ត្ររបស់មនុស្ស ធ្វើពិសោធន៍ផ្នែកវះកាត់ និងការប្រើប្រាស់ឱសថសម្រាប់រុក្ខជាតិ ។
គ្រូពេទ្យដែលគេស្គាល់ដំបូងគេបំផុតគឺ Imhotep ( អិមម៉ូថេប )ដែលជាអធិការបតីរបស់ស្តេចអេស៊ីព្ទ ជូស័រ ( Djoser ) ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២៦០០ មុន គ.ស ។ វាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ ដែលអត្ថបទស្តីពីការងាររបស់ អិមម៉ូថេប ( Imhotep ) ដែលបម្រើការងារជាគ្រូពេទ្យមិនត្រូវបានកត់ត្រារហូតដល់ប្រហែល ២០០០ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីមរណភាពរបស់គាត់ ។ រឿងដំណាលអំពីសមត្ថភាពនៃការព្យាបាលរបស់ Imhotep ( អិមម៉ូថេប ) បានល្បីសុះសាយ ដល់ទាំំងជនជាតិអេស៊ីព្ទ និងជនជាតិក្រិចបានចាត់ទុកលោកស្មើនឹងក្រុមព្រះនៃឱសថរបស់ពួកគេ ដូច្នេះពួកគេបានផ្ដល់ងារអាទិទេពដល់លោកដើម្បីពួកគេថ្វាយបង្គំ ។ Imhotep ( អិមម៉ូថេប ) ត្រូវបានស្គាល់ថាជាអ្នករចនាប្រាសាទពីរ៉ាមីតដំបូងបំផុតមួយរូបផងដែរ ។
ជនជាតិឥណ្ឌាពីបុរាណ
ជនជាតិឥណ្ឌាពីបុរាណ បានបង្កើតប្រព័ន្ធវេជ្ជសាស្រ្តមួយហៅថា Ayurveda ដែលនៅតែប្រើរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។ នៅក្នុងភាសាសំស្ក្រឹត ពាក្យនេះមានន័យថា « វិទ្យាសាស្ត្រនៃជីវិត » ។ ប្រព័ន្ធ Ayurveda បានលើកឡើងថារាងកាយត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយកម្លាំងបីគឺ វិញ្ញាណ កំហាក និងទឹកប្រម៉ាត់ ។ ការព្យាបាលរួមមានឱសថរុក្ខជាតិ ការធ្វើសសៃ ការសមាធិ និងការកែប្រែរបបអាហារ ។
ស្រដៀងគ្នាទៅនឹងជនជាតិអេស៊ីព្ទដែរ ជនជាតិឥណ្ឌាជឿថាវេទមន្ត និងសាសនាមានឥទ្ធិពលលើឱសថ និងរាងកាយ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចំណេះដឹងដែលពួកគេមានអំពីកាយវិភាគសាស្ត្ររបស់មនុស្សគឺនៅមានកម្រិត មិនដូចជនជាតិអេស៊ីព្ទនោះទេ ។ ជនជាតិឥណ្ឌាពីបុរាណជាច្រើនបានកាន់សាសនាហិណ្ឌូ ហើយជឿថាសាកសពដែលបានស្លាប់មិនគួរត្រូវបានកាត់ដោយកាំបិតទេ ។ ការធ្វើកោសល្យវិច័យត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាការប្រមាថ ហើយជាញឹកញាប់សាកសពត្រូវបានបូជា ។
ជនជាតិចិនពីបុរាណ
នៅក្នុងរាជវង្សសាង ជនជាតិចិនពីបុរាណជឿថា ជំងឺមានប្រភពមកពីជំនឿអរូបី ដូចជាបិសាចចូលក្នុងរាងកាយ ឬមនុស្សម្នាក់ត្រូវបណ្តាសាពីបុព្វការីជនដែលខឹងសម្បា ។ ទ្រឹស្តីអំពីមេរោគមិនមានចែងទេរហូតមកដល់ឆ្នាំ១៨០០ ហើយមនុស្សនៅសម័យបុរាណបានបង្កើតទ្រឹស្តីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេអំពីជំងឺដែលមើលមិនឃើញ ។
ការអនុវត្តទូទៅនៅក្នុងប្រទេសចិនពីបុរាណរួមមាន ការចាក់ម្ជុលវិទ្យាសាស្រ្ត និងការប្រើឱសថរុក្ខជាតិ ។ បច្ចេកទេសវេជ្ជសាស្រ្តទាំងនេះត្រូវបានអនុវត្តដើម្បីធ្វើឲ្យរាងកាយដំណើរការស្រួល និងធ្វើឲ្យធាតុផ្ទុយផ្គុំគ្នា( yin និង yang ) មានតុល្យភាពឡើងវិញ ។
ជនជាតិក្រិកពីបុរាណ
ប្រសិនបើអ្នកឈឺ នោះជនជាតិក្រិកពីបុរាណតែងតែជឿថា អ្នកត្រូវបណ្តាសាពីព្រះ ។ ប្រសិនបើអ្នកបានព្យាបាលជា នោះវាគឺជាអំណោយពីព្រះ ។ ទោះជាយ៉ាងណា សាសនាមិនមានឥទ្ធិពលទៅលើជនជាតិក្រិកពីបុរាណដូចនៅផ្នែកផ្សេងទៀតនៃពិភពលោកនោះទេ ។
ការអនុវត្តខាងវេជ្ជសាស្រ្តរបស់ជនជាតិក្រិកពីបុរាណបានលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការពិនិត្យសង្កេត និងការអនុវត្តជាក់ស្តែង នាំមនុស្សឲ្យខិតមករកចំណេះដឹង និងការអនុវត្តផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តដែលយើងស្គាល់រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។ លោក ហ៊ីផូក្រាទី ( Hippocrates ) បានបង្កើតគំនិតមួយថា ជំងឺគឺបណ្តាលមកពីធម្មជាតិ ។ ជនជាតិក្រិកបានប្រើឱសថរុក្ខជាតិ និងធ្វើការវះកាត់ ។
ជនជាតិរ៉ូមពីបុរាណ
មុនពេលទទួលឥទ្ធិពលដោយឱសថរបស់ក្រិក នោះឱសថជនជាតិរ៉ូមពីបុរាណផ្តោតទៅលើសាសនា និងមន្តអាគម ។
រ៉ូមបានកែលម្អវិធីសាស្រ្ត និងឧបករណ៍វះកាត់ដែលមានអនាម័យ ។ ពួកគេថែមទាំងចាប់ផ្តើមបង្កើតមន្ទីរពេទ្យផងដែរ ។ លោក ហ្គាឡែន ( Galen ) មានឥទ្ធិពលជាពិសេសទៅលើការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់លោកអំពីកាយវិភាគសាស្ត្រ និងការវះកាត់សរីរាង្គរបស់មនុស្ស ។
ឱសថក្រោយសម័យបុរាណ
នៅចុងបញ្ចប់នៃសម័យបុរាណ ឱសថបានរីកចម្រើនពាសពេញពិភពលោក ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មានពេលមួយដែលសាសនា និងអបិយជំនឿត្រូវបានឲ្យតម្លៃជាងផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តក្នុងការប្រើប្រាស់ឱសថ ។
មនុស្សជាតិនៅមានផ្លូវដ៏វែងឆ្ងាយមុនពេលឱសថដ៏សម្បូរបែបមាននៅក្នុងសម័យទំនើបនេះ ។ នេះគឺជារបកគំហើញខាងវេជ្ជសាស្រ្តមួយចំនួនដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងយុគសម័យកណ្តាលទៅមជ្ឈិមសម័យ ( Renaissance ) និងនៅសតវត្សរ៍ទី ១៨ ។
- ឆ្នាំ១០២៥ ៖ អ្នកប្រាជ្ញអ៊ីស្លាម Avicenna បានសរសេរលិបិក្រមផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តមួយក្បាល ។
- ឆ្នាំ១៥៤៣ ៖ លោក Andreas Vesalius បានសិក្សាបន្ថែមអំពីកាយវិភាគសាស្ត្រតាមរយៈការវះកាត់ ។
- ឆ្នាំ១៥៩០ ៖ លោក Hans និង Zacharias Janssen ជនជាតិហូឡង់គឺជាអ្នកផលិតសមាសធាតុមីក្រូទស្សន៍ដំបូង ។ សមត្ថភាពក្នុងការពង្រីកមើលវត្ថុផ្សេងៗដោយមីក្រូទស្សន៍ បានជួយវេជ្ជបណ្ឌិតឲ្យស្វែងយល់បន្ថែមអំពីអតិសុខុមប្រាណដែលរស់នៅក្នុងរាងកាយមនុស្ស ។
- ឆ្នាំ១៦២៨ ៖ លោក William Harvey បានរកឃើញចរន្តឈាម ។
- ឆ្នាំ១៦៧៦ ៖ Antonie van Leeuwenhoek បានរកឃើញបាក់តេរី ។
- ឆ្នាំ១៧៩៦ ៖ នៅពេលដែល Edward Jenner បានបង្កើតវ៉ាក់សាំងបង្ការជំងឺអុតស្វាយនៅក្នុងឆ្នាំ១៧៩៦ នោះអន្តរាគមន៍ជំងឺ និងភាពស៊ាំបានពង្រីកយ៉ាងខ្លាំង ។
ឱសថសម័យទំនើប
នៅសតវត្សទី ១៩ ការរកឃើញឱសថថ្មីបានកើនឡើងជាគំហុក ។ វេជ្ជបណ្ឌិតបានកែលម្អ និងសម្រួលដំណើរការសម្រាប់ការធ្វើកោសល្យវិច័យ និងការវះកាត់ ដើម្បីមនុស្សបានដឹងបន្ថែមអំពីរបៀបដែលសរីរាង្គមនុស្សដំណើរការបែបណាឲ្យពិតប្រាកដ ។ ការច្នៃប្រឌិតដូចជាការប្រើថ្នាំសន្លប់អនុញ្ញាតឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិតធ្វើការវះកាត់សរីរាង្គខាងក្នុងដោយសុវត្ថិភាព ។ ការច្នៃប្រឌិតទាំងនេះនាំឲ្យមានការស្រាវជ្រាវបន្ថែមទៀតអំពីរបៀបដោះស្រាយបញ្ហាខាងក្នុងនៅក្នុងរាងកាយ ។
របកគំហើញនៅសតវត្សទី ១៨ និង ១៩
- ការប្រើថ្នាំសន្លប់ ៖ នៅឆ្នាំ១៨៤៦ William TG Morton គឺជាមនុស្សដំបូងគេដែលប្រើថ្នាំសន្លប់លើអ្នកជំងឺដោយជោគជ័យដើម្បីធ្វើការវះកាត់ ។ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ ether និង chloroform ដោយត្រឹមត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យការវះកាត់ធ្វើឡើងដោយគ្មានការឈឺចាប់ ។
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Baron_Lister_(seated)_with_his_staff,_Victoria_ward,_King%27s_Wellcome_V0027907.jpg
- ទ្រឹស្តីអំពីមេរោគ ៖ វាជាការពិបាកក្នុងការបញ្ជាក់ពីបញ្ហា ប្រសិនបើអ្នកមិនអាចមើលឃើញមែនទេ ? មុនពេលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ និងវេជ្ជបណ្ឌិតដឹងអំពីមេរោគ ពួកគេជឿថា ជំងឺកើតឡើងដោយឯកឯង ។ Louis Pasteur បានដឹកនាំការពិសោធន៍មួយនៅក្នុងឆ្នាំ១៨៦១ ដែលបង្ហាញភស្តុតាងថា ជំងឺឆ្លងគឺបង្កឡើងមកពីមេរោគក្នុងអតិសុខុមប្រាណ ។ នៅពេលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ និងវេជ្ជបណ្ឌិតដឹងអំពីមេរោគ ពួកគេអាចធ្វើការកែលម្អលើអនាម័យ និងថ្នាំសម្លាប់មេរោគ ។
- ថ្នាំសម្លាប់មេរោគ ៖ ថ្នាំសម្លាប់មេរោគបានរកឃើញក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨៦០ ដោយ Joseph Lister ។ បច្ចេកទេសចំហុយសម្លាប់មេរោគរបស់លោកបានជួយកាត់បន្ថយការឆ្លងមេរោគ ។
- ការថតកាំរស្មីអ៊ិច ៖ Wilhelm Roentgen បានរកឃើញការថតកាំរស្មីអ៊ិចក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨៩០ អំឡុងនៅពេលធ្វើពិសោធន៍កាំរស្មីអេឡិតត្រូត ដូច្នេះបដិវត្តន៍នៃការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យមានចាប់តាំងពីពេលនោះមក ។
របកគំហើញសតវត្សទី ២០
- ការបញ្ជូលឈាម ៖ ប្រភេទឈាមផ្សេងៗគ្នាត្រូវបានគេស្គាល់នៅដើមសតវត្សរ៍ទី ២០ ។ លោក Ludwig Hektoen គឺជាមនុស្សដំបូងដែលស្នើឲ្យផ្គូផ្គងប្រភេទឈាមរបស់អ្នកបរិច្ចាគ និងអ្នកជំងឺដើម្បីធ្វើឲ្យការបញ្ជូលឈាមកាន់តែមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់អ្នកជំងឺ ។
- ថ្នាំអាំស៊ុយលីន ៖ នៅឆ្នាំ១៩២១ លោក Frederick Banting និង Charles Best បានបង្កើតថ្នាំអាំស៊ុយលីន ដែលអាចព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមបាន ។ នេះគឺជាការព្យាបាលជំងឺទឹកនោមផ្អែមដំបូងដែលទទួលបានជោគជ័យ ។
- ថ្នាំផ្សះ ៖ ថ្នាំផ្សះបានធ្វើឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងពិភពឱសថ សូមអរគុណដល់ Alexander Fleming និងចានភឺទ្រីនៃពពួកផ្សិត និងបាក់តេរីរបស់លោក ។
- រចនាសម្ព័ន្ធ DNA ៖ ការរកឃើញនេះត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាការរកឃើញផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រដ៏ល្បីល្បាញបំផុតជាងគេគ្រប់ជំនាន់ ។ នៅឆ្នាំ១៩៥៣ លោក Rosalind Franklin លោក James Watson និង លោក Francis Crick បានរកឃើញ និងបង្កើតគំរូ 3D នៃរចនាសម្ព័ន្ធ DNA ដោយប្រើកាំរស្មីអ៊ិច ។
- ការវះកាត់ផ្លាស់ប្តូរសរីរាង្គ ៖ ការវះកាត់ប្តូរសរីរាង្គមិនមានវត្តមានរយៈពេលយូរដូចអ្នកគិតនោះទេ ។ តាមពិត វាដំណើរការនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៥៤ ដោយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត. Joseph Murry និង លោក David Hume បានវះកាត់ប្តូរតម្រងនោមដោយជោគជ័យ ។ ជាច្រើនទសវត្សរ៍ក្រោយមក ការវះកាត់ប្តូរសួត លំពែង ថ្លើម និងបេះដូងក៏បានកើតឡើង ។ នីតិវិធីវះកាត់ផ្លាស់ប្តូរសរីរាង្គបានបន្តកាន់តែប្រសើរឡើងៗ និងពង្រីកកាន់តែច្រើនចាប់តាំងពីជោគជ័យលើកដំបូងនោះ ។
- ការស្កេន CT និង MRI ៖ ជាការពិតណាស់ កាំរស្មីអ៊ិចមានប្រយោជន៍ ប៉ុន្តែការស្កេន CT និង MRIs ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៧០ មានរូបភាពច្បាស់ល្អ ជាបដិវត្តន៍នៃការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបន្ថែមទៀត ។
របកគំហើញសតវត្សទី ២១
- ការវះកាត់ដោយមនុស្សយន្ត ៖ ចាប់តាំងពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ វេជ្ជបណ្ឌិតបានព្យាយាមរកវិធីប្រើមនុស្សយន្តដើម្បីធ្វើការវះកាត់ ។ ប្រព័ន្ធវះកាត់ da Vinci គឺជាប្រព័ន្ធវះកាត់មនុស្សយន្តដំបូងដែលបានអនុម័តដោយ FDA ក្នុងឆ្នាំ២០០០ ។ ម៉ាស៊ីននេះជួយវេជ្ជបណ្ឌិតផ្នែកវះកាត់ធ្វើការវះកាត់ដែលស្មុគ្រស្មាញដោយប្រើនិតីវិធីវះកាត់តូចបំផុត ។
- គម្រោងសិក្សាហ្សែនរបស់មនុស្ស ៖ ក្នុងឆ្នាំ២០០៣ កំណត់គម្រោងស្រាវជ្រាវផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រដ៏សំខាន់មួយបាន គូសសម្គាល់ DNA របស់មនុស្ស ។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងនេះដឹកនាំទៅរកការព្យាបាលតាមរយៈហ្សែន និងកាន់តែផ្ទាល់ខ្លួន ។
- ការកែសម្រួលហ្សែន CRISPR ៖ បច្ចេកវិទ្យាសម្រាប់កែសម្រួលហ្សែនត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ២០១២ ។ ការកែសម្រួលហ្សែនអនុញ្ញាតឲ្យជំងឺបង្កពីហ្សែនត្រូវបានកែប្រែ ឬព្យាបាល ។
- បញ្ញាសិប្បនិម្មិត ៖ ឥឡូវនេះ AI ជួយធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺ ព្យាករពីការរាតត្បាតនៃជំងឺ និងផ្សំថ្នាំកាន់តែលឿន ។
ជាការពិតណាស់ យើងទើបតែសម្រេចបានមួយភាគបួនក្នុងសតវត្សរ៍ទី ២១ នេះប៉ុណ្ណោះ ។ នៅតែមានកិច្ចការជាច្រើនដែលត្រូវកែលម្អ និងរុករក !
ឱសថនៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នក
ជាមួយនឹងការរកឃើញ និងការរីកចម្រើនប្រកបដោយវិជ្ជាជីវៈនៃផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តទាំងអស់នេះ ក្រុមគ្រួសារជារឿយៗបន្សល់ការព្យាបាលសុខភាពបែបប្រពៃណី ពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់ ។ ជីដូនជីតាទួត ជីដូនជីតា និងសូម្បីតែឪពុកម្តាយរបស់អ្នកប្រហែលជាមានរឿងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយចំនួនអំពីរបៀបដែលប្រឈមមុខនឹងនៃការផ្លាស់ប្តូរផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តរបស់ពិភពលោក !
ប្រសិនបើអ្នកចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការសរសេរអំពីបទពិសោធន៍របស់គ្រួសារអ្នកអំពីឱសថក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត នេះគឺជាសំណួរមួយចំនួនដែលអ្នកអាចសួរបាន ៖
- តើឪពុកម្តាយ ឬជីដូនជីតារបស់អ្នកមានឱសថព្យាបាលនៅផ្ទះ ដែលពួកលោកប្រើនៅពេលអ្នកឈឺដើម្បីជួយអ្នកឲ្យជាពីជំងឺដែរឬទេ ?
- តើឪពុកម្តាយ ឬជីដូនជីតារបស់អ្នកធ្លាប់មានជំងឺកាលពីកុមារភាពដែលអ្នកមិនធ្លាប់ជួប ( ដូចជាជំងឺអុតស្វាយ ជំងឺស្វិតដៃជើង ជំងឺគ្រុនផ្តាសាយធំ និងជំងឺក្អកមាន់ជាដើមដែរឬទេ ? ) តើបទពិសោធន៍នោះមានលក្ខណៈបែបណា ?
- តើឱសថ និងការថែទាំសុខភាពឥឡូវនេះខុសពីជំនាន់ឪពុកម្តាយ ឬជីដូនជីតារបស់អ្នកកាលនៅពីក្មេងយ៉ាងដូចម្តេច ?
បើអ្នកមានសមាជិកគ្រួសារមានអាជីពផ្នែកថែទាំសុខភាព សូមសួរពួកគេពីរបៀបដែលពួកគេបានមើលឃើញការផ្លាស់ប្តូរនៃការប្រើប្រាស់ឱសថពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ ចាប់តាំងពីពេលដែលពួកគេទទួលការអប់រំពីដំបូង ។ អ្នកប្រហែលជាភ្ញាក់ផ្អើលអំពីការរីកចម្រើននៃឱសថនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ។
កុំភ្លេចកត់ត្រាដំណើររឿងគ្រួសាររបស់អ្នកនៅលើកម្រងអនុស្សាវរីយ៍ FamilySearch !
នៅ កម្មវិធីស្រាវជ្រាវក្រុមគ្រួសារ យើងយកចិត្តទុកដាក់លើការភ្ជាប់អ្នកទៅនឹងគ្រួសាររបស់អ្នក ហើយយើងផ្ដល់ជូននូវបទពិសោធន៍រុករកដ៏រីករាយ ព្រមទាំងសេវាកម្មពង្សប្រវត្តិដោយឥតគិតថ្លៃ ។ ហេតុអ្វី ? ព្រោះយើងឲ្យតម្លៃដល់ក្រុមគ្រួសារ ហើយជឿថា ការភ្ជាប់មនុស្សជាច្រើនជំនាន់អាចធ្វើឲ្យជីវិតរបស់យើងបានកាន់តែប្រសើរឡើងនាពេលឥឡូវនេះ និងជារៀងរហូតតទៅ ។ យើងគឺជាអង្គការដែលមិនស្វែងរកប្រាក់កម្រៃ ដោយទទួលបានការឧបត្ថម្ភពីសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ ដើម្បីរៀនបន្ថែមទៀតអំពីជំនឿរបស់យើង សូមចុចត្រង់នេះ ។
